Chlamydia Trachomatis to najbardziej rozpowszechniona na świecie bakteria, przenoszona drogą płciową. Najczęściej zakażenia u kobiet obserwuje się w przedziale wiekowym 16-19 lat, a u mężczyzn to 20-24 rok życia. Zakażeniu sprzyjają częste zmiany partnerów seksualnych, niestosowanie prezerwatyw, wczesna inicjacja seksualna. Ponadto wzrostowi zakażeń sprzyja doustna antykoncepcja hormonalna, cukrzyca i zaburzenia odporności.
Zapobieganie zakażeniu sprowadza się do unikania ryzykownych zachowań seksualnych, stosowania prezerwatyw i wierności jednemu partnerowi. Tym, co znacznie utrudnia taką profilaktykę, jest bezobjawowy charakter zakażenia. W ponad połowie przypadków chlamydia w początkowej fazie infekcji nie daje żadnych symptomów. Sprzyja to nieświadomemu zakażaniu kolejnych osób i braku terapii na wczesnych etapach infekcji.
Objawy Chlamydia Trachomatis
Jeśli zakażenie Chlamydia Trachomatis daje objawy chorobowe, są to najczęściej niespecyficzne objawy ze strony układu moczowo-płciowego. Dla obu płci charakterystyczne jest występowanie bólu podbrzusza oraz obecność nietypowej wydzieliny z cewki moczowej. Mężczyznom może dokuczać ponadto ból jąder.
U kobiet najczęstszym powikłaniem jest zapalenia jajników, manifestujące się gorączką i silnym bólem podbrzusza. Zapalenie jajników ma charakter nawrotowy, a nawrót choroby może być indukowany zwykłym wyziębieniem organizmu czy okresem okołomiesiączkowym. U mężczyzn powikłaniem może być zapalenie odbytu czy najądrzy. Ponadto zarówno kobiety, jak i mężczyźni zainfekowani chlamydią częściej dotykani są problemem niepłodności. Aby zapobiec tak poważnym powikłaniom zdrowotnym, każda osoba aktywna seksualnie oraz każda kobieta w ciąży powinna wykonywać test na chlamydię.
Badania na chlamydię
Gdy podejrzewana jest chlamydia, badania polegają na wykryciu bezpośrednio obecności bakterii lub przeciwciał, produkowanych przez organizm w ramach obrony przed infekcją. Bezpośrednie wykrywanie chlamydii polega na detekcji jej materiału genetycznego w materiale pobranym od pacjenta. Jeśli zakażenie dotyczy układu moczowo – płciowego, materiałem może być mocz, nasienie, wymaz z odbytu, szyjki macicy lub pochwy. Z kolei przy infekcjach dróg oddechowych pobierany jest wymaz z nosa czy gardła lub plwocina. Metoda wykrywania DNA bakterii przy użyciu techniki PCR to bardzo nowoczesny i czuły test. Gdy w badanym materiale obecna jest chlamydia, test wykryje nawet jej niewielkie ilości.
Metody wykrywania przeciwciał przeciwko bakteriom są zdecydowanie mniej dokładne, jednak z racji lepszej dostępności i niższej ceny, wykonywane są znacznie częściej. By wykryć przeciwciała, za powstanie których odpowiada chlamydia, badanie wykonywane jest z krwi chorego. Jeśli stwierdzona zostanie obecność przeciwciał klasy IgM, świadczy to o świeżej infekcji; natomiast infekcja ponowna to przewaga przeciwciał klasy IgG. Przy przewlekłym schorzeniu spowodowanym chlamydią w testach serologicznych wzrasta miano przeciwciał IgA. Dzięki testom serologicznym można skutecznie można potwierdzić lub wykluczyć zakażenie.
To najlepsze, że chlamydia jest najczęstszą chorobą weneryczną na świecie, a u nas ciągle się słyszy o rzeżączce czy innych tryprach. Choroba weneryczna, którą może mieć nawet 10% polskiego społeczeństwa jest kompletnie nieznana i nikt o niej nie mówi. Przynajmniej lekarze powinni zadać o to żeby więcej było o niej w mediach.
Brakuje tu najważniejszej informacji, której wbrew pozorom wiele osób oczekuje. Wymaz, który pobiera się żeby zrobić badania na chlamydię jest kompletnie bezbolesny, niezależnie od tego z jakiej części ciała się go pobiera. To trzeba mówić, a diagnozowanie chlamydii wzrośnie, bo ludzie nie będą się bali badać, myśląc, że nie wiadomo jakie poświęcenie trzeba przejść żeby to sprawdzić.