Chlamydia to bakterie pasożyty, które nie są zdolne do samodzielnego życia. Rozwijają się tylko w innym żywym organizmie, najczęściej człowieka, ale także ptaków (chlamydia psittaci).
Rodzaje chlamydii
Ogólnie wyróżnia się trzy rodzaje chlamydii i ponad dwadzieścia szczepów, które mogą dawać różne objawy i powodować różne choroby.
Najbardziej rozpowszechnionym rodzajem jest chlamydia trachomatis, przenoszona drogą płciową. Najczęściej dotyka osoby młode między 20 a 25 rokiem życia. Jest to wynikiem aktywnego życia seksualnego i współżycia z wieloma partnerami oraz niską wiedzą na temat profilaktyki. Bardzo często zakażenie przebiega bezobjawowo, co powoduje zarażanie kolejnych partnerów i rozprzestrzenianiu się choroby. Skutkiem zakażenia są przede wszystkim choroby narządów układu moczowego i płciowego.
Matka może zarazić dziecko podczas porodu siłami natury. Naraża go wtedy na ciężkie choroby górnych dróg oddechowych lub zapalenie spojówek zagrażające utratą wzroku. W USA i Wielkiej Brytanii zaobserwowano wzrost zakażeń w ostatnich latach. Ten gatunek chlamydii powoduje przede wszystkim choroby układu moczowo-płciowego.
Chlamydia psittaci nazywana jest także ornitozą, ponieważ chorują na nią głównie ptaki, ale może zarazić się nią człowiek i przekazywać ją dalej. Bakteria atakuje głównie śledzionę, wątrobę i naczynia krwionośne.
Chlamydia pneumoniae objawy
To choroba przenoszona przede wszystkim drogą kropelkową. Na zakażenie narażone są głównie osoby młode i starsze. Nie dotyczy dzieci poniżej 5 roku życia. Szczególnie niebezpieczna jest dla osób starszych, wywołane nią zapalenie płuc może stanowić zagrożenie dla życia.
To właśnie stany zapalne górnych dróg oddechowych są objawem zakażenia chlamydią pneumoniae. Powoduje ona stany zapalne gardła, krtani, oskrzeli i płuc. Może także spowodować przestawienie alergiczne organizmu. Efektem tego są przewlekłe stany zapalne górnych dróg oddechowych, które mogą prowadzić do dychawicy oskrzelowej, ale także zaostrzać astmę oskrzelową i przewlekłą obturacyjną chorobę płuc.
Chlamydia pneumoniae leczenie
Leczenie chlamydii polega głównie na leczeniu antybiotykami z grupy tetracyklin i makrolitów. Bakterie odporne są na penicylinę. Leczenie powinno trwać ok. 2 tygodni. Często zdarza się, że antybiotyk nie przynosi poprawy. To najczęściej efekt odporności bakterii na konkretny lek.
Najwłaściwsze byłoby wykonanie testów na obecność chlamydii i jej oporność. Niestety testy refundowane przez NFZ zdolne są wykryć tylko ok. 80% zakażeń, a więc wskaźnik ich skuteczności jest niski. Znacznie lepsze efekty przynoszą test ELISA oraz PCR, ale nie są refundowane. Za ich wykonanie trzeba zapłacić od 50 do 150 zł. Warto jednak wydać te pieniądze, odpowiednio dobrać leczenie i pozbyć się niezwykle groźnego zakażenia. Dodatkowo warto pamiętać, że leczenie antybiotykami nie jest obojętne dla organizmu. Częste zmiany leku (brak ustępowania objawów) powoduje mutację bakterii i zmniejsza naturalną odporność organizmu. Z tego też powodu nie wolno przerywać leczenia, mimo ustąpienia objawów.
Chlamydia pneumoniae jest bardzo niebezpieczna u małych dzieci. Przede wszystkim dlatego, że w ich środowisku zarażalność jest bardzo duża. Dzieci szybko łapią chlamydię pneumoniae i nie jest u nich tak łatwo pokonać chorobę jak u dorosłych. Zresztą jak każdą inną.
Dzieci to szybko łapią zapalenia górnych dróg oddechowych. To nic groźnego dopóki są małe, bo w gruncie rzeczy ich system odpornościowy nie jest jeszcze wykształcony. Trzeba też podjąć odpowiednie leczenie, bo właśnie zaniechania na tym polu zwiększają ryzyko chlamydia pneumoniae. I nie zależy tu wiele od lekarzy, bo często sami rodzice przerywają antybiotyk, bo „dziecko czuje się lepiej” a to prosta droga do nawrotu choroby, a w efekcie do chlamydia pneumoniae.